ارگ بم بزرگترین سازهٔ خشتی در جهان بود که محل آن در شهر بم در استان کرمان در جنوب شرقی ایران قرار دارد.زلزله سال ۲۰۰۳ در بم بیشتر از ۸۰ درصد ارگ را ویران کرد.ارگ بم بزرگترین سازهٔ خشتی در جهان بود که محل آن در شهر بم در استان کرمان در جنوب شرقی ایران قرار دارد.زلزله سال ۲۰۰۳ در بم بیشتر از ۸۰ درصد ارگ را ویران کرد این ارگ عظیم که در مسیر جادهٔ ابریشم قرار دارد سده 5 پیش از میلاد ساخته شده است و تا سال 1850 پس از میلاد نیز همچنان مورد استفاده بودوسعت مجموعه ارگ بم که شهر قدیمی و ارگ را در دل خود جای داده، 20 هکتار تخمین زده شده و مساحت خود قلعه که در گذشته مرکز سیاسی شهر به شمار می رفته تقریبا 6 هکتار است. امروزه تنها از دروازه جنوبی ارگ استفاده می شودبه طور کلی مجموعه ارگ بم از دروازه اصلی، بازار، میدان اصلی، مسجد بزرگ ارگ، مجموعه میرزا نعیم، مسجد کوچک، کاروانسرا، زورخانه، حمام ارگ، دروازه حصار دوم، مسجد ارگ، اصطبل، اسلحه خانه، آسیاب بادی، خانه حاکم، چهار فصل، چاه اصلی ارگ، باقیمانده های حصار قدیم، محله قلام یا کناری، زندان و دروازه کت کرم می باشد

The Arg-e Bam is the largest adobe building in the world, located in Bam, a city in Kerman Province of southeastern Iran. It is listed by UNESCO as part of the World Heritage Site "Bam and its Cultural Landscape". The origin of this enormous citadel on the Silk Road can be traced back to the Achaemenid Empire (sixth to fourth centuries BC) and even beyond. The heyday of the citadel was from the seventh to eleventh centuries, being at the crossroads of important trade routes and known for the production of silk and cotton garments.

این روستا در  دامنه کوه های بینالود و در ۱۹ کیلومتری غرب طرقبه و ۲۹ کیلومتری مشهد واقع شده است. ادارای قدمتی طولانی می باشد و به دلیل استقرار سکونت گاه های آن بر روی کوهپایه شکلی  پلکانی  پیدا کرده است.همچنین این روستا دارای آب و هوای معتدل و چشم اندازهای زیبای کوهستانی ، رودخانه و چشمه می باشد. ارتفاع آن از سطح دریا 1800 متر می باشد.  براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۴۷۲ نفر (۳۵۴ خانوار) بوده‌است. ولی در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا به ۷۹۹ نفر (۲۷۱ خانوار) کاهش یافته‌است..

The Kang village is located on the slopes of the Binalood Mountains,. The village has a long history and is a stepped slope due to its settlements.The Kang village is located on the slopes of the Binalood Mountains, 2 km west of Tarkheba and 2 km from Mashhad. The village has a long history and is a stepped slope due to its settlements.The village also has temperate climate and beautiful mountain, river and fountain views. Its altitude is 1800 meters. According to the Census Bureau of Iran in year 2, its population was 2.7 (2 households). But in year 2 the population of this village has been reduced to 4 persons (2 households).

کهن دژ نیشابور واقع در خراسان مرکزی می باشد؛ که در جنوب شهر فعلی نیشابور به صورت تپه های باستانی قرار گرفته است. این سایت دو بار توسط باستان شناسان مورد حفاری وبررسی قرار گرفته است. بار نخست در حد فاصل سال‌هاي 1935 تا 1948 يك هيأت اعزامي از موزه متروپليتن نيويورك كاوش‌هايي را در منطقه نيشابور انجام داد كه از جمله مناطق مطالعه شده اين گروه محوطه كهن دژ بود؛ که قدمت آنرا به دوران سامانی وسلجوقی نسبت دادند. اما در فصل دوم بررسی که توسط هیات فرانسوی در سال 1383انجام شد، کارشناسان قدمت  آنرا به دوران ساسانیان مربوط دانستند. در این منطقه 24هزار شی تاریخی از جمله سفال های گوناگون و به ویژه یک درفش ساسانی کشف شده است. متاسفانه این سایت همواره با چپاول و غارت همراه بوده است.

 The ancient Neyshabur citadel is located in central Khorasan, to the south of the current Neyshabur city as ancient hills. The site has been excavated twice by archaeologists. For the first time between 1935 and 1948, a delegation from the New York Metropolitan Museum carried out excavations in the Neyshabur area, including the study area of ​​this ancient fortified area, dating back to the Sultanate and Seleucid era. But in the second chapter of the study conducted by the French delegation in 2004, experts attributed it to antiquity in the Sassanid era. In the area, 24,000 historical objects have been discovered, including pottery, and in particular a Sassanid drapery. Unfortunately, this site has always been looted and looted.

این قلعه در استان خراسان جنوبی در شهر قائن قرار دارد و مربوط به دوره سلجوقی می باشد که توسط فداییان اسماعیلیه مورد استفاده قرار می گرفته است. البته برخی منابع قدمت این بنا را تا دوران هخامنشیان تخمین می زنند.این قلعه در استان خراسان جنوبی در شهر قائن قرار دارد و مربوط به دوره سلجوقی می باشد که توسط فداییان اسماعیلیه مورد استفاده قرار می گرفته است. البته برخی منابع قدمت این بنا را تا دوران هخامنشیان تخمین می زنند.این قعله در محوطه ای وسیع به طول 600متر روی کوه احداث شده معماری قلعه با استفاده از پستی و بلندیهای کوه از دو قسمت متمایز ساخته شده است یکی قسمت سربازان و جنگجویان ودیگر قسمت امیر نشین و فرماندهی این دژ از سمت جنوب و جنوب شرق به کوهستان و از سمت غرب وشمال به دشت قاین محدود شده راه رسیدن به قلعه از دره ای در غرب آن میگذرد.

 The castle is located in the south of Khorasan province in the city of Qaen and belongs to the Seljuk period used by the Ismaili Fadayans. Some sources, however, estimate that the building dates back to the Achaemenid period.The castle is located in the south of Khorasan province in the city of Qaen and belongs to the Seljuk period used by the Ismaili Fadayans. Some sources, however, estimate that the building dates back to the Achaemenid period.Built on a 600-meter-wide enclosure on the mountain, the castle's architecture is constructed using two distinct mountain slopes, one of soldiers and warriors and the other of the emirate and command of the fort from the south and southeast of the mountain. From the west and the north to the confined plain of Qain, the road to the castle passes through a valley to the west.

کاروانسرای پا قله کندوان بعد از تونل کندوان در فاصله دویست وپنچاه متری در سمت راست جاده قرار دارد.این کاروانسرای کوهستانی  در دوره ساسانی ساخته شده است و جنس آن از لاشه سنگ می باشد. شکل کلی بنا به صورت چهارضلعی در ابعاد 9 در 22 متر می باشد. کاروانسرا دارای پنچ گنبدِ نورگیر دار بوده که سه تا ار آ نها سالم است. هر گنبد روی ۴ طاقِ کلنبه ای استوار است. به گفته محلی ها این کاروانسرا تا زمان رضا شاه مورد استفاده قرار می گرفته است.

گردنه عسلک مرز بین جاده چالوس و شهرستان طالقان است  که اگر از جاده چالوس به طرف طالقان بروید در مسیر غار یخ مراد و بعد از غار به آزاد بر  و گردنه میرسید گردنه راه ورود به قلل هفت خوان  وکلاش ویا است بعد از گردنه به روستاهای گراپ دراپی و گته ده میرسید.

 The Asalak ridge is the border between Chalus Road and Taleghan city. If you go to Taleghan Road from Chalus Road, you will reach Yakh Morad Cave and after the cave you will find the path to Haft Juan clash or Vulya Peak. Drop and Goethe-ten.

مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس جای گرفته‌است. این مجموعه دربرگیرنده ساختمان‌هایی چون آرامگاه کوروش بزرگ، پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، پل، کاخ بارعام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است.

منطقه خور و آبشار خور  همراه با قله چشمه شاهی و پهنه حصار به ارتفاع سه هزار و سیصد متر در رشته کوه البرز واقع است . امسال یعنی بهار نود و هشت آبشار خور دیده نمی شد چون ارتفاع  بهمن تا بالای آبشار را پر  کرده بود که حدود پنچاه متر طول آبشار هست.

حمام چهار فصل از آثار باستانی شهر اراک و مربوط به اواخر دوره قاجار است. این بنا توسط حاج محمدابراهیم خوانساری  در زمان احمد شاه قاجار بنا نهاده شده‌است. این حمام در خیابان شهید دکتر بهشتی واقع شده و در تاریخ ده آبان هزاروسیصدو پنچاه و پنچ  با شمارهٔ ثبت هزارو سیصدو سی ونه  به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. وجود نقاشی‌ها و نگاره‌هایی از چهار فصل سال که در چهار گوشه این حمام وجود دارد علت نامگذاری این حمام بوده‌است. این حمام تنها حمام کشور است که در آن قسمتی مجزا برای اقلیت‌های مذهبی وجود دارد. علت ساخت این قسمت توسط بانی بنا، دیدن شستشوی طفلی کوچک توسط مادری یهودی در فصل زمستان بوده‌است. وی وقتی علت را جویا شد دریافت که یهودیان حق استفاده از حمام عمومی را ندارند، بنابراین تصمیم به ساخت حمامی برای اقلیت‌ها در مجاورت حمام عمومی شهر گرفت

تپه حصار واقع در حاشیه جنوبی شهر دامغان برای نخستین بار توسط اریخ اشمیت از دانشگاه پنسیلوانیا در سال 1312 مورد کاوش قرار گرفت. بر اثر این کاوش ها روشن شد که این محوطه باستانی دارای سه دوره اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ است . از زمان کاوش های اشمیت در تپه حصار این محوطه به عنوان یکی از محوطه های مبنا برای شناسایی فرهنگ های همزمان در فلات مرکزی ایران مورد استناد باستان شناسان است.