شهر در زوزن که روزگاری دارای جلال و شکوه بوده، برای زمان طولانی بنایی باشکوه و منحصر به فرد را در خود جای داده است. مسجد ملک زوزن مربوط به قرن ۷ هجری قمری، واقع در شهرستان خواف، دارای آجرکاری و کاشیکاری های بسیار ارزشمند و زیبا می‌باشد. این مکان در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۴۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مسجد ملک زوزن به سبک خراسانی ساخته شده است و توسط  ملک قوام الدین زوزنی، بر بقایای مسجد قبلی، در سال ۶۱۶ هجری بنا نهاده شده است. طبق بررسی های باستان شناسان در شهر تاریخی زوزن، آثاری از قرون اولیه اسلام تا دوران ایلخانی کشف شده است که بیانگر قدمت تاریخی این محدوده می‌باشد. بیشتر آثار بدست آمده در شهر تاریخی زوزن متعلق به قرون ۴ تا ۷ ه‍.ق است. این شهر در ۳۰  شهریور ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۴۲۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است.

مقبره ی خواجه ربیع متعلق به دوران صفویه در شهر مقدس مشهد می باشد. این مقبره در انتهای خیابان خواجه ربیع قرار دارد و در تاریخ ۱۵ دیماه ۱۳۱۰ به شماره ی ۱۴۲ به ثبت آثار ملی ایران درآمده است. این ساختمان در دوران صفویه  به توصیه ی شیخ بهایی و به دستور شاه عباس صفوی ساخته شده است.

غار فارسان یا پل سنگي خضری، دشت بياض در منطقه ای بين شهرهای گناباد در خراسان رضوی و قاين در خراسان جنوبی قرار دارد كه مردم محل ، آن را «غار پارس» می نامند.

مدرسه غیاثیه خرگرد در روستای غیاثیه در ۵ کیلومتری جنوب شرقی خواف و بر سر راه تربت حیدریه در فاصله ۱۴۶ کیلومتری مشهد قرار گرفته است مدرسه غیاثیه خرگرد در روستای غیاثیه در ۵ کیلومتری جنوب شرقی خواف و بر سر راه تربت حیدریه در فاصله ۱۴۶ کیلومتری مشهد قرار گرفته است مدرسه غیاثیه اثری بر جای مانده از شهر خرگرد قدیم در خراسان (خورگرد) به معنای خورشید گرد است.

کوه های غیبی از توابع بخش احمدآباد شهرستان مشهد در خراسان رضوی می‌باشد. کوه های غیبی در نزدیکی ده غیبی در ۵ کیلومتری دومین کلانشهر ایران (مشهد) واقع شده‌اند. با وجود آن که در تعهدات زیست محیطی سازمان ملل قید شده است که معادن باید حداقل ۶۰ کیلومتر از شهرها فاصله داشته باشند اما معادن غنی کوه های غیبی در حال حاضر بزرگترین معادن در حال استخراج سنگ گرانیت کشور هستند. در حال حاضر دوازده معدن در ارتفاعات کوه غیبی در حال فعالیت هستند.
منابع: شهرآرا آنلاین و ویکی پدیا

تپه حصار واقع در حاشیه جنوبی شهر دامغان برای نخستین بار توسط اریخ اشمیت از دانشگاه پنسیلوانیا در سال 1312 مورد کاوش قرار گرفت. بر اثر این کاوش ها روشن شد که این محوطه باستانی دارای سه دوره اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ است . از زمان کاوش های اشمیت در تپه حصار این محوطه به عنوان یکی از محوطه های مبنا برای شناسایی فرهنگ های همزمان در فلات مرکزی ایران مورد استناد باستان شناسان است.

When Shah Abbas decided at the end the sixteenth ce3ntury to make Esfahan his capital, he started building on what was virtually an open site. The clutter of houses which had now grown up round the Friday mosque and the bazzar were left as they stood; the new city began where the old one left off, again to the south and west, on the site of the present Meydan-e-Emam. The Meydan was planted at a spot where the life of Esfahan as it stood would flow through it; it was to be the meeting place of monarch and citizens.

دریاچه سوها یکی از جاذبه‌های شگفت‌انگیز شهرستان نمین در استان اردبیل است که با زیبایی چمنزارهای سرسبز و جنگل تنک اطراف خود، هر گردشگری را شیفته خود می‌کند. دریاچه سوهای شهرستان نمین اردبیل که سوا هم تلفظ می‌شود،

The 17th century Safavid capital referred to as “Nesf-e-Jahan” (Half the World) by  the Persians, is where today, the climax of Persian architecture can be witnessed in the serene purity of its grandiose mosques and elegant palaces. The ancient city gained political significance under the mighty Saljuqs in 11^th and 12^th centuries. The superb congregational Mosque of Esfahan dates mainly from this glorious period, having many earlier parts and later additions, earning it the title “the encyclopedia of Persian Mosque”. The great Safavid monarch, Shah Abbas I, moved his capital to Esfahan in 1598, where he lay out a new city center with a vast central square adorned on each side with a remarkable monument, the majestic Imam and Sheikh Lotf-o-LLah Mosque, the reception and gateway palace of Ali-Qapu, and the Qeisarieh Bazaar.