بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
در کشورهای صنعتی و همچنین در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به هنگام طراحی و تدوین برنامهها و سیاستهای کلان به صنعت توریسم به عنوان ابزاری مؤثر در ادامه روند توسعه توجه خاصی مبذول میشود . مسئله توریسم ورزشی به حدی مهم است که کمیته بین المللی المپیک(ICO ) و سازمان جهانی جهانگردی ، کنفرانسهای بین المللی را برای تجزیه و تحلیل مسائل مربوط به توریسم ورزشی در خلال بازیهای المپیک برگزار و در جهت اخذ تفاهمنامه مشترک بین دو سازمان تلاش میکنند .
محوطه تاریخی پمپی که زمانی تنها مقصد توریسم سیاه محسوب میشد اکنون الگویی شده برای محوطههای مصیبتزده جهان تا با این نوع توریسم، از زیر بار سنگین مصیبت وبلایای طبیعی و اجتماعی قد راست کنند.
نواحی شهری به علت آنکه جاذبههای تاریخی و فرهنگی بسیار دارند غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب میشوند. شهرها معمولاً جاذبههای متنوع و بزرگی شامل موزهها، بناهای یادبود، سالنهای تئاتر، استادیومهای ورزشی، پارکها، شهربازی، مراکز خرید، مناطقی با معماری تاریخی ومکانهایی مربوط به حوادث مهم یا افراد مشهور را دارا هستند که خود گردشگران بسیاری را جذب میکند.
گردشگری و تفرج در نواحی ساحلی، دارای جایگاهی است كه در چهار زیر منطقه موازی با ساحل ، قرار دارد:
1)منطقه آبهای ساحلی: این منطقه دریایی اكولوژیكی نزدیك ساحل، از فلات قاره شروع می شود و تا ساحل ادامه دارد. این منطقه غنی ترین منطقه برای ماهیگیری است و غالباً شامل صخره ها و ستونهای سنگی جالب توجه می باشد. این قسمت برای سفر به جزایر نزدیك نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
زندگی صنعتی در بیشتر کشورهای دنیا نیازهایی را برای مردم جوامع مختلف ایجاد کرده است که توجه به سلامت از مهم ترین آنهاست. هم اکنون تمایل مردم برای استفاده از منابع طبیعی و ویتامینها، کاهش درد، تسلط بر استرس، افزایش سلامت روح و روان و جسم بسیار چشمگیر است.
گردشگری به عنوان صنعتی پیشرو در بسیاری از کشورهای جهان از جایگاه ویژهای برخوردار بوده و نمونه های موفق در این صنعت توانسته اند تا از فرصتهای اقتصادی حاصل از توسعه گردشگری، منافع بسیاری کسب نمایند. اما منافع گردشگری تنها به بعد اقتصادی محدود نمیشود و سایر جنبه ها از جمله جنبه های فرهنگی و اجتماعی را نیز شامل میشود. تاثیری که گردشگری بر فرهنگ، تعاملات و هویت افراد و جوامع دارد قابل توجه و در خور بررسی است.
معنای ریشهای تفرج را بازیافتن سلامتی پس از یک دوره نقاهت طولانی ذکر کردهاند، امّا امروز این واژه مترادف با مفهوم گذراندن فراغت در هوای آزاد به کار میرود و در جهان صنعتی رواج یافته است (Kaurdell,1985). تفریح عبارت است از هر گونه فعالیتی که با قصد قبلی و با میل و رغبت در اوقاتفراغت انجام میشود. بنابراین تفریح یک تجربه احساسی و لذتبخش است، که با تمایل افراد در هنگام فراغت به آنها دست میدهد.
گردشگری به عنوان سومین صنعت بزرگ دنیا علاوه بر اشتغال زایی باعث تحصیل ارز، تامین آرامش، توزیع عادلانه ثروت و تبادل فرهنگ ها میشود. با ورود هر گردشگر زمینه اشتغال ۳ تا ۵ نفر ایجاد می شود، به طوری که براساس پیش بینی سازمان جهانی جهانگردی تا سال ۲۰۱۰، ۴۳ درصد از فرصت های شغلی دنیا در ارتباط با صنعت گردشگری خواهد بود و در آینده نزدیک این صنعت به مهم ترین شاخص اقتصادی هر کشور تبدیل خواهد شد.
این نوع گردشگری شامل گردهماییها، سفرهای تشویقی، تشکیل جلسهها یا بر پا کردن نمایشگاهها[1] میشود و افراد علاوه بر انجام امور مربوطه، در خلال آن اقدام به بازدید از محل و اطراف آن و تفریح میپردازند. در سفرهایی که با هدف بازرگانی و تجارت انجام میشود، مسافر در گردهماییها، کنفرانسها، نمایشگاهها، شوراها، برنامههای مذهبی، تبلیغی و کارهای حرفهای یا تخصصی شرکت میکند.