بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
بهرام عابدینی
استرالیا
سازمان اقتصاد صنعتی استرالیا، در تعریف خود از گردشگر، محدودیتهایی را در خصوص مدت اقامت و مسافت اعلام کردهاست. طبق تعریف آنها «گردشگر شخصی است که از مکانی که دست کم ۴۰ کیلومتر از محل سکونت خود فاصله دارد به مدت حداقل ۲۴ ساعت و حداکثر یک سال بازدید کند».
انگلستان
هیئت گردشگری انگلستان، اسکاتلند و ایرلند شمالی از تحقیقات گردشگری انجمن تحقیقات گردشگری بریتانیا حمایت میکنند. این انجمن به بررسی سفرهایی میپردازد که یک شب یا بیشتر به طول میانجامد. این سفرها عبارتند از:
اتاق ها و انبارها: دومین اثر مهم معماری نوشیجان ، دژ این مکان است که در یک پلان زمین صاف با اطاق نگهبانی هماهنگ گردیده و متصل به یک پلکان است و در طول ، چهار انبار تسلیحاتی موازی دارد. دژ، شامل حصار و بارو و اطاقهای مسکونی و انبار و مخازن می باشد که مجموعه ای به طول 25 و عرض 22 متر را فراگرفته اند.
کانادا
در تحقیقاتی که انجمن تحقیقات گردشگری کانادا تحت عنوان فصلی با نمونهی آماری انجام میدهد و از سال ۱۹۷۸ آغاز شدهاست ویژگیهای بازدید همان ویژگیهای ارائه شدهی ایالات متحده آمریکا برشمرده شدند.
ایالات متحده امریکا
شورای غربی تحقیقات سفر در سال ۱۹۶۳ اصطلاح بازدیدکننده و بازدید را به کار برد. از طرفی، کمیسیون بررسی منابع گردشگری نیز در سال ۱۹۷۳ واژهی گردشگر را تعریف کرد:
واژهشناسی مسافر در گردشگری بینالمللی
برای بررسی تعریف گردشگری، بررسی مفهوم مسافر مقدم است. مسافر به هر کسی تلقی میشود که بین دو کشور یا مقصد در یک کشور سفر میکند.
معبد اصلی یا معبد مرکزی بنایی است به صورت نیمه چلیپا یل 8 گوش که با خشت خام و با همان عناصر معماری دژ نوشیجان ساخته شده است .
سازمان جهانی گردشگری به بررسی مفهوم گردشگری در حوزهای فراتر از تعاریف کلیشهای تعطیلات پرداختهاست. تعریفی که رسما پذیرفته شدهاست و به این صورت است:
فعالیتهایی که شخص در طی سفر و در زمان اقامت در محلی به جز محیط متعارف خود به مدت کمکتر از یک سال متوالی و با اهدافی چون گذراندن اوقات فراغت، کسب و کار و غیره انجام میدهد. اصطلاح محیط متعارف (معمول) جابهجاییهایی بین محیطهای سکونت معمول و سفرهای منظم و عادی بین محل اقامت و محیط کار را شامل نمیشود.
ب)گردشگری خروجی: بازدید ساکنان یک کشور از کشوری دیگر؛
منبع:گلدنر. چارلز. آر؛ ریچی. ج. آر (۱۳۹۲)؛ شناخت صنعت گردشگری اصول، رویهها و رویکردها؛ انتشارات مهکامه ۱۳۹۲؛ صص ۲۴-۲۵