او دلیل این امر را جایگاه رستوران در میان ایرانیان می‌داند: «ایرانی برای لذت بردن به رستوران نمی‌رود و بیشتر به طرف غذاهایی مثل جوجه‌كباب یا انواع دیگر كباب می‌رود كه تهیه آن در خانه مشكل است و غذایی مانند خورش سبزی را كه خود به راحتی در خانه درست می‌كند،انتخاب نمی‌كند. به تبع رستوران‌ها هم انواع كباب را كه مشتری دارد و بماند هم خراب نمی‌شود در منو می‌گذارند. و این در تور مشكل‌زا می‌شود، حساب كنید در یك تور 15 روزه، هر روز با 5، 6 ردیف انواع كباب در منو مواجه می‌شوید. در جایی مانند دزفول كه گنجشك می‌خورند، گنجشك‌كباب است و مسافر خنده‌اش می‌گیرد.»
شهدادیان می‌گوید: «اگر عده زیاد باشد مثلاً حدود 20 نفر اگر به رستوران قورمه سبزی سفارش بدهیم، می‌پذیرد ولی كمتر از این برایش به صرفه نیست و برخی از مسافران هم ممكن است به این غذا اعتماد نكنند. شده كه برای همین عده دیزی سفارش داده شده و همه دوست داشتند.»
توریسم آشپزی، تجربه صرف غذا و آشنایی با سبک‌های آشپزی کشور، منطقه یا حوزه جغرافیایی خاصی است که بخش بسیار مهم و قدرتمندی از تجربه گردشگری برای هر توریست در تمام مقاصد توریستی جهان محسوب می شود.
توریسم شکم چرانی!
توریسم آشپزی صنعتی نسبتا جدید در جهان است که از سال 2001 یعنی زمانی که برای اولین بار عبارت «گردشگری خوراک وپختنی ها» درمقاله ای توسط «اریک ولف» مدیر اتحادیه بین‌المللی توریسم غذا و پختنی منتشر شد، سر زبان ها افتاد تا دوسال بعد اتحادیه بین‌المللی توریسم آشپزی و خوراکی ها بنیان شود.
با این حال این ژانر از گردشگری به معنی غذا خوردن در رستوران های پنج ستاره و گرانقیمت نیست. کسب تجربه خوراکی در رستوران های کوچک محلی و دوره‌گردهای دستفروش بخشی از این تجربه است که گردشگران را با آشپزی یک منطقه آشنا می کند.
خارجی ها چه غذایی دوست دارند؟
سامان شمعدانی یكی دیگر از راهنمایان گردشگری می‌گوید: «ایران از نظر تنوع غذایی مشكلی ندارد. توریست‌های مختلف ذائقه‌های متفاوتی دارند، اروپایی‌ها هم ذائقه خاصی دارند و برخی از میان آنها گیاه‌خوار هستند كه طی سفر دچار مشكل می‌شویم. من مسافر گیاه‌خوار داشته‌ام، روزهای اول و دوم مشكلی نداشته ولی روزهای بعدی دیگر غذا تكراری می‌شود، كاری كه كرده‌ام به آشپز گفتم سبزیجاتی مثل كلم، هویج، سیب‌زمینی را با هم تركیب كند و سالادهای مختلف و میوه را به غذایشان اضافه كرده‌ام.»
او ادامه می‌دهد: «در مسیرهایی كه رستوران مناسبی نیست، پیك‌نیك گذاشته و با میوه، خرما و پنیر پذیرایی كردم و گاهی هندوانه كه خیلی خوششان آمده است. در شهرهای سنتی مثل یزد و اصفهان می‌توان غذاهایی مثل انواع خورش فسنجان، كرفس، سبزی و آلو را سفارش داد و معمولاً خیلی دوست دارند و دستور پخت را می‌پرسند. اما در شهرهایی غیر از تهران ممكن است، در كرمانشاه خورش خلال و در قزوین قیمه نسا سفارش داده‌ام اما در تهران چون شهر مدرنی است، به لحاظ حسی كه باید به مسافر القاء كرد و همچنین موقعیت و زمان، محدودیت داریم.»
این راهنمای گردشگری معتقد است: «قسمتی از تور متعلق به جاذبه‌های غذایی و آشپزخانه ایرانی است و من این را همیشه به مسافران می‌گویم كه این شانس را دارند تا از نزدیك آشپزخانه ایرانی را ببینند. ادویه‌ها و چاشنی‌ها را می‌توانند بچشند، می‌بینند كه زعفران چگونه در غذا استفاده می‌شود. دیزی یكی دیگر از جاذبه‌های آشپزخانه ایرانی است، نحوه پخت و خوردن آن برای مسافران خیلی جالب است. علاوه بر این، نان های سنگك و بربری هم از دیدنی‌های جذاب برای مسافران خارجی هستند.»
گردشگران خارجی، «کباب» را تنها غذای ایرانی می‌دانند:
محدود شدن وعده‌های غذایی مسافران خارجی به انواع کباب موجود در منوی رستوران‌ها باعث دلزدگی گردشگران شده و از سوی دیگر باعث می‌شود که فرصتی برای آشنایی با واقعیت آشپزخانه ایرانی پیش نیاید. این در حالی است که تنوع غذایی از مشخصات اصلی آشپزی ایرانی بوده و با ذائقه گردشگران نیز مطابقت دارد.
کباب، یکی از غذاهای ایرانی است
خبرگزاری میراث فرهنگی: گردشگری که به ایران سفر می‌کند مطئناً در وهله اول بازدید از برخی سایت‌های تاریخی و طبیعی کشور را هدف قرار داده اما نحوه پذیرایی و سایر خدمات ارائه شده در زمان سفر از مواردی هستند که بر جذابیت و یا عدم جذابیت آن تأثیر گذاشته و تصویر این سرزمین را در ذهن گردشگر خارجی شفاف یا مات می‌سازد.
غذا و نحوه ارائه آن به گردشگر از آنجا اهمیت بسیاری می‌یابد که خود جزوی از جاذبه سفر محسوب می‌شود و هر گردشگری پیش از سفر به سرزمینی ناشناخته در این زمینه کسب اطلاعات می‌کند بنابراین آماده دیدن و چشیدن غذاهای متنوع ایرانی می‌شود اما در عمل با غذاهای مشابهی در خیلی از رستوران‌ها مواجه می‌شود. اینجاست که نقش رستوران‌ها به عنوان یکی از حلقه‌های مرتبط با گردشگری و همچنین آخرین حلقه یعنی راهنمای گردشگری که ارتباط مستقیم با سایر حلقه‌ها دارد، نمود می‌یابد.
غلامرضا شهدادیان، راهنمای گردشگری معتقد است: «تنها زمانی می‌توانیم فکری به حال این معضل کنیم که حجم بالای توریست داشته باشیم و برای رستوران طبخ سایر غذا‌ها به صرفه باشد»
به نقل ازتبیان
خبرگزاری میراث فرهنگی
