Displaying items by tag: مادها

این تپه باستانی در 5 کیلومتر ی شهرکاشان واقع شده است. کاوش های علمی در این تپه از سال 1933.م به سرپرستی  رمان گیرشمن[1] شروع شده و در نتیجه این کاوش ها ، 71 دورۀ فرهنگی در تپه سیلک شناسایی شده که قدمت قدیمی ترین آن به 5500 سال پیش از میلاد می رسد.

در سیلک سه تپه باستانی کشف شده که یکی تپه مرکزی و دو تای دیگر را قبرستان های A و  B تشکیل می دهند.

هرودوت تاریخ نویس یونانی می‌گوید: دیااکو ، پسر فَروَرتیش چنان آوازه‌ای در حِس دادخواهی داشت که ابتدا اهالی روستایی که در آن زندگی می‌کردند و سپس همۀ افراد قبیله‌اش برای رفع دعواهایشان، به او مراجعه می‌کردند. وی چون قدرت خویش را دریافت، شایعه درافکند که بخاطر بازماندن از کارهای خصوصی خود نمی‌تواند تمام اوقاتش را در داوری میان افراد صرف کند.

آنچه که پیرامون تاریخ ایران در کتاب های تاریخی نوشته شده‌است ، معمولاً آغاز تاریخ ایران را از ابتدای دوران مادها و یا هخامنشی معرفی نموده و درباره اقوامی که پیش از مادها در این سرزمین می‌زیسته‌اند بندرت و یا کمتر اشاره می‌شود . ولی بر اثر تحقیقات و پژوهش‌های بعمل آمده و با توجه به یافته‌های باستانی ، در نقاط مختلف ایران خصوصاً در منطقه زاگرس ، چنین معلوم می‌شود که پیش از آمدن مادها و پارس‌ها به فلات ایران اقوام دیگری که خود با آریایی‌ها نزدیکی داشته‌اند از مدت‌ها پیش ، در این نواحی مستقر بوده‌اند. این اقوام ، دولتی تشکیل داده و در مقابل تهاجمات دولت مقتدر آشور پیوسته مقاومت کرده‌اند . اقوام فوق در عین حال صاحب تمدن ، فرهنگ و هنر عالی و با شکوهی بوده که آثار و بازمانده‌های آن‌ها را امروزه به ویژه از منطقه زاگرس می‌شناسیم .

دخمه‌ای است که در صخره‌ها، کوه‌هاو یا تپه‌هابرای خاکسپاری مردگان ساخته می‌شده‌است. گوردخمه‌های زیادی از دوران مادهاو پس از آنان در سراسر ایرانیافته شده‌است. . به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که گوردخمه‌ها بیش از آنکه ریشه و منشاء آشوریو مادی داشته باشند، به هنر معماری اورارتوها مرتبط هستند.به گوردخمه استودان نیز گفته میشود.

نمونه دیگر معماری مادها استودان ها ( گور دخمه ها )هستند.در آن زمان بد ترین کارها را الوده نمودن چهار عنصر اب خاک اتش و هوا میدانستند.در ان زمان کسی که از دنیا می رفت را روی شبکه فلزی و اهنی (هر چند فلزات نیز از سنگ بدست می امده اند)در کریاس خانه میگذاشتند.نساکشها مردگان را در دخمه ها میگذاشتند.دخمه ها را معمولا بیرون از ابادی ها میساختند.مرده را درون ان برده و ان را به سنگ می بستند تا جانوران لاشخور نتوانند استخوان انها را همراه گوشت بکنند.این استخوان را سپس تمیز کرده در جعبه سنگی در داری (مانند صندوق ) و در جایی به نام اسدان(استخوان دان) یا استودان میگذاشتند تا با خاک تماس پیدا نکند.