چهارشنبه, 09 اسفند 1391 11:35

عکسهای روستای کندوان

به عکس زیر امتیاز دهید
(3 امتیاز)
روستای کندوان
روستای کندوان روستای کندوان

کندوان در 50 كیلومتری جنوب غربی تبریز؛ یكی از روستاهای دهستان سهند می باشد كه در 18 كیلومتری جنوب اسكو، در دامنه سرسبز سلطان داغی واقع شده است. این روستا طبق سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1375، 137 خانوار و 750 نفر جمعیت دارد كه به كار كشاورزی و دامداری و صنایع دستی اشتغال دارند. آنچه به كندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسكونی در درون توده های مخروطی و هرمی شكل صخره ای است. روستاییان كندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسكونی، آغل، انبار و كارگاه ایجاد كرده اند.
معماری صخره ای، حاكی از صحنه های مبارزه و جدال انسان با طبیعت و در خدمت گرفتن صخره های طبیعی است. در معماری معمولی، به وسیله مصالح ساختمانی گچ، آهك و خشت، هیئت اصلی بنا را به وجود می آورند، در صورتی كه در معماری صخره‏ای فضای مورد نظر در درون توده سنگ هویدا می گردد و سنگ، مانند كالبدی، قشری مستحكم در اطراف این فضا ایجاد می كند.

در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی كوه های سهند؛ منظره‏ای در یكی از خوش آب و هواترین نقاط ایران ایجاد شده كه بیشتر به نظر خواب و خیال می آید. ده ها كران چندتایی، جفتی، تكی، مخروطی شكل و دوك مانند؛ یكی از بهترین مناظر طبیعی ایران را مجسم ساخته است. از دهانه‏های آتشفشان سهند و دیگر كوه های آتشفشانی اطراف، طی هزاران سال، مواد مذاب بیرون می‏جهیده است. این گدازه ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته و به تدریج بر روی آنها پوسته‏ای از سنگ ایجاد گردیده است. توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی به وسیله باد و بوران طی هزاران سال متمادی تغییر شكل داده و به فرم كران در آمده است. به تدریج قسمت های كمتر سخت كران ها ریخته و قسمت های سخت‏تر باقی مانده و وضعیت كنونی را كه بیشتر به معجزه طبیعی شباهت دارد ایجاد نموده است. باد و باران مفرط به خصوص در كران های ناحیه ورودی روستا بیشتر موثر بوده و صدمه زیادی به آنها وارد آورده، در صورتی كه در شرق و انتهای روستا به خاطر وجود تپه های مرتفع كران ها بلندتر و سالم‏تر باقی مانده است.

در كندوان؛ شكل خارق العاده و چشمگیر و خاص طبیعت است كه انسان را به سوی خود كشید. به خصوص انسانی را كه سرگردان گشته و برای دفاع از زندگی خود در جستجوی پناهگاه امنی است. در این مورد احتمالا حمله مغولان سبب شد كه مردم روستاهای اطراف و بخصوص "حیله ور" از موقعیت طبیعی كران ها استفاده نموده به تدریج درون كران ها را خالی كرده و در آنها مستقر شوند. بدین ترتیب هم خود را از نظر مقابله با بیگانگان در امان دیدند هم سكونت در كران ها را در تابستان و زمستان برای مقابله با سرما و گرما كاملاً مطبوع یافتند.

آنچنان که آنوبانینی مشاهده کرد؛ روستای كندوان دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا می باشد که كران مسجد یكی از بزرگترین كران های روستا را تشكیل داده است. به دلیل  شكل مخروطی خاص، اغلب كران های دارای طبقات مختلف، از داخل با یكدیگر ارتباط ندارند. كران ها عموما دارای دو طبقه بوده و در بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه نیز در آنها ایجاد كرده اند.

ارتباط طبقات بالایی كرانها با خارج، از طریق پلكان های بسیار زیبایی از بدنه خود كران تامین گشته است. طبقه هم كف، اكثرا اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت گاه استفاده می شود. در بعضی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده كرده اند. آبریزها اكثرا در كنار معابر و در خارج از كران ها و محیط مسكونی قرار داشته و هر چند خانواده به طور مشترك دارای یك آبریز هستند. آبریزها اكثرا دارای چند محل نشیمن و انباره می‏باشد كه بستگی به شیب زمین دارد. به خاطر قطر و ضخامت زیاد كران ها، ایجاد نورگیر در طبقات پایین كار بسیار مشكلی است، بدین مناسبت نورگیرها اغلب در طبقات بالا واقع شده اند. جنس پنجره ها از چوب بوده اغلب به شكل شطرنجی و در آنها قطعات كوچك شیشه تعبیه شده است.

آثار معماری صخره ای در اغلب نقاط جهان به چشم می خورد که در اکثر آنها اکنون دیگر سکنه ای زندگی نمی کند؛  ولی معماری صخره ای از نوع كندوان فقط در یك منطقه دیگر در روی زمین ایجاد شده و آن در دره زیبای گورمه تركیه است. البته وسعت منطقه معمای صخره ای در دره گورمه در حدود 15 الی 20 برابر كندوان آذربایجان شرقی است.

به روز رسانی شده در تاریخ چهارشنبه, 16 دی 1394 00:23
shahrzad MirzaAbedini

شهرزاد میرزا عابدینی

کارشناس ارشد برنامه ریزی و مدیریت جغرافیای گردشگری